Life's a beach!

Zo, dat was fijn zeg! Die paar dagen strandvakantie was wel even lekker. Op Ko Lanta hebben we eerst gewoon even een dagje niksend, badend - afwisselend in zee en zweet - en lezend doorgebracht. Hoewel het een toeristisch eiland is, waar guesthouses zij aan zij staan, was het er rustig en relaxed, wellicht mede doordat de resorts elkaar proberen te overtreffen in ontspannen-sfeer-uitdragen. Overal klinkt westerse muziek van de langzame-ochtend-soort en staan de restaurantjes met romantisch uitzicht over zee, hangmatten, kussens, kleurige lichtjes en barbeques tot op het strand.
Maar wellicht heeft de rust ook te maken met de herinnering aan vorig jaar, toen de tsunami ook over deze kust raasde. Nu moet je er gericht naar op zoek gaan om de schade nog te zien, want het meeste is al weer opgebouwd. Als je rond kerst 2004 tijdelijk op de maan geleefd had en er zodoende geen weet van zou hebben, zou je denken dat de mensen hier gewoon druk bezig zijn met meer mogelijkheden creeeren om slaatjes te slaan uit het toerisme.
Dit was onze conclusie toen wij met de gehuurde brommer het eiland hadden rondgereden. De oostkant van het eiland is trouwens veel leuker. Daar kun je niet hip chillen op de beach, maar wel ontdekken hoe thaise eilandbewoners leven. Daar zijn wat veehouders, rubberplantages en een zeevarend visvolkje (seagipsies). Ook zij leken het leuk te vinden om ons te zien, zonder dat ze meteen om onze nek vlogen om een paar centen uit onze zak te praten. Wel zo prettig.

Toch, hoe fijn het zand ook was en hoe beeldschoon de palmbomenkust, wij zijn geen strandmensen. We hadden het dus wel gezien en wilden weer verder. Volledig ontspannen namen wij de boot naar Ko Phi-Phi, om een paar uur later de boot naar Phuket te nemen. De uurtjes op Ko Phi-Phi doodden wij met waar de meeste mensen hier toch voor komen: starend naar de bodem van de zee, visjes- en koraalkijken. In eerste instantie wilden we zuinig doen en vanaf de kust het water in duiken. Dat kon wel, maar na allebei een rondje grauwgrijze stenen, stonden we toch wat beteuterd op het strand met onze gehuurde flippers en snorkel. Dan konden we toch maar beter die kayak nemen en naar monkey bay peddelen. Had iedereen dat nou gedaan, in plaats van met de supersnelle motorjetstraalbootstrijkijzer, dan was het onderwaterleven zeker nog indrukwekkender geweest. Maar ook nu was het ons beste idee van de dag.
Ko Phi-Phi bestaat uit twee eilanden, aan elkaar verbonden door een laaggelegen smal en vlak stuk land. Daarop is het dorpje gebouwd. De Grote Golf sloeg precies hier overheen en die littekens zijn nog steeds goed zichtbaar. Stukken beton waar ijzerstaven uitsteken, palmbomen zonder wuivende kroon en puin en rommel op sommige delen van het strand. En in de hoofden van de mensen waarschijnlijk nog veel meer, maar daar merk je niet veel van.

We vervolgde onze reis naar Phuket, alwaar wij de Sino-portugese architectuur bewonderden (kan iemand ons uitleggen wat dat is?) en een snufje van het Thaise nachtleven opsnoven. Geinig stadje. De toeristenstranden hebben we hier maar links laten liggen. De Andamanzee hebben we verkend, nu werpen we een blik in de Golf van Thailand, morgen trotseren we de jungle van Bangkok. Eerst nog even genieten van de provinciale vissersstad Prachuab Kiri Khan en de geneugten van de nachtmarkt! Tot de volgende keer. Kus van Luuk en Afke