'Monsoon', wat betekent dat ook al weer?

Kathmandu heeft alles wat ons reizigershart begeert. En meer. Mooie mensen, kleurrijke culturen, talloze tempels en een keur aan restaurants en boekwinkels. En - minder begerenswaardig - hardnekkige bacterieen. Zo waren we eerst onder de indruk van de bijzonderheden en bezienswaardigheden, daarna een paar dagen onder zeil van de onrust in onze darmen. Luuk was er na een dag al weer bovenop, maar Afke had wat meer tijd en een antibioticumkuurtje nodig om de rebellen te verdrijven.
Nou ja, nu hadden we in ieder geval voldoende tijd om ons visum voor India voor elkaar te krijgen. Deze keer wederom een wonderlijk omslachtige bureaucratie, maar wel duidelijk en volgens afspraak.

Toen de gezondheid het weer toeliet, trokken we erop uit om een paar van Nepals heiligste plaatsen te bezoeken. Dan valt het pas goed op dat dit land ligt ingeklemd tussen het hindoeistische India en het boeddhistische Tibet. Aan de ene kant van de stad ligt Pashupatinath, een hindoe tempel langs de heilige Bagmati-rivier, waar de doden op kaste-eigen brandstapels naar de hoogste hemelen worden gezonden. Terwijl de lijken nog liggen na te smeulen, reincarneren hun bezittingen al in de handen van de armsten, die in het water onder de vuren duiken om de afgedane kleren en eventuele sieraden op te vissen.
Aan de andere kant, op een heuvel in de stad, staat een van de belangrijkste stupa's van het land. Deze kegelvormige toren is een typisch symbool van het boeddhisme en vele pelgrims reizen naar Swayambunath om de kloksgewijze route om de stupa te lopen en aan de vele gebedsmolens te draaien. Deze plek staat ook wel bekend als de 'apentempel', vanwege de grote groep primaten die de heuvel bevolken.

Na deze twee korte tochtjes voelden we ons weer sterk genoeg voor een langere wandeling. Via via hadden we een gids leren kennen, die ons wel tien dagen door de bergen kon leiden. Gids Dilman en zijn broer Kamal werken onafhankelijk, zonder reisbureau of tussenpersoon, zodat al onze uitgaven linea recta naar hun zakken en de opleiding van hun kinderen gaan. Bovendien zijn deze ontzettend aardige mannen hele ervaren en goede begeleiders. Dus, als iemand nog op zoek is naar een last-minute vakantiebestemming en wil trekken in Nepal... neem Dilman of Kamal!

Tot zover deze reclame-onderbreking.

Onze trekking begon in Dunche, zo'n 130km van Kathmandu, oftewel 8 uur rijden met een bus, die van binnen EN buiten vol zit met mensen, zakken rijst en geurige kruiden. Vooral veel kurkuma deze keer... Hoe verder van de stad en hoe dieper in het gebergte, hoe meer de rotsen en de watervallen de weg overnemen. Met andere woorden, veel wegen in Nepal zijn bijzonder slecht.
In vier dagen stegen en daalden we talloze malen, tot we uiteindelijk de heilige meren van Gosainkunda bereikten. We waren daar ruim tweeduizend meter hoger dan op het vertrekpunt. Het uitzicht had geweldig moeten zijn. Onderweg hadden we al enkele malen een idee gekregen van de omgeving en van wat ons boven te wachten stond, maar eenmaal daar aangekomen waren we ingesloten door een dichte haag van vochtige wolken en mist, die ons elk zicht ontnamen. Helaas! Maar ja, wat wil je, midden in de monsoon!

Als je gaat trekken in de regentijd, moet je met een aantal zaken rekening houden: eerder genoemde wolken dus, de regen die daaruit valt, de natte kleren die je daaraan overhoudt, de kou die dat met zich meebrengt en de bloedzuigers die via je schoenen omhoog rupsen, op zoek naar een bloot stukje been, om zich daaraan vast te klampen en een paar ferme slokken van je zoete bloed te nemen. Daarnaast zijn de paden in deze periode niet alleen rotsachtig en steil, maar ook nog eens modderig en spekglad.
Terwijl wij met onze leren bergboots, goretex jassen en speciaal aangemeten backpacks ploeterden over de dramatische paden, werden we voorbij gelopen door de lokale 'porters', die op simpele slippers of zelfs blootsvoets omhoog en omlaag lopen met manden brandhout of korven vol kolen, die met een eenvoudige band aan hun hoofd hangen. Diep respect voor deze bikkels (m/v)!
Later zaten we gezellig samen bij het houtvuur, op te warmen met een lekker kopje thee.

Langs deze wandelroute staan veel herbergen, waar wij een maaltijd kregen en een slaapplaats voor de nacht. Maar het aardige van dit soort paden is, dat het ook de enige en dus de 'gewone' wegen zijn naar de dorpen waar we langs kwamen. Grote delen van Nepal zijn nog altijd slechts te voet te bereiken. De herbergen en blokhutten zijn dus ook belangrijke plekken voor de lokale bevolking om even uit te rusten en op te laden voor de volgende etappe. Daardoor hangt er in de houten hutten vaak een gezellig sfeertje, waar locals en toeristen mixen en samen hun 'dalbaht' eten (rijst, linzesoep en aardappelcurry).

De tocht leidde ons vanuit de lage, gecultiveerde dalen naar de hooggelegen, kale en rotsachtige weiden rond de heilige meren, en vervolgens weer naar beneden, door Tolkieneske sprookjesbossen naar de terrassenakkers op de hellingen van de heuvels. We leerden en zagen dat boven in de bergen de boeddhisten wonen - van het soort dat we ook in Tibet zagen - en in de lagere heuvels de hindoes. Sommige dagen liepen we slechts 2 of 3 uurtjes, maar dan stegen we wel een paar honderd of zelfs duizend meter. De rest van de dag vermaakten we ons dan met onze boeken of leerden we een spelletje van onze nieuwe Israelische vrienden. Eenmaal waren we echter bijna 10 uur onderweg om naar de volgende hut te komen, waarna we moe maar voldaan en vroeg onder de wol kropen.
De bloedzuigers konden we meestal van onze benen weren, maar toch slaagden twee van die bijtertjes er in om door de Dettol heen te drammen en zich aan onze enkels vast te zuigen. Een snufje zout sloeg ze echter genadeloos tegen de vlakte; een rode straal en een paarse stip is alles wat ze achter lieten.

Bij de in- en uitgangen van de nationale parken die we doorkruisten werden onze tickets gecontroleerd door zwaarbewapende soldaten, die omringd door prikkeldraad in de gaten hielden of er niet stiekem Maoisten voorbij glipten. De vredesbesprekingen zijn nu echter in volle gang en de revolutionairen zitten al in de interim-regering, dus we verwachten op onze verdere reis door Nepal geen problemen.

Ondanks de regen, de door mist ontnomen uitzichten, de gladheid en de bloedzuigers vonden we het een geweldige trek. Negen dagen waren we in de Nepalese bergen en regenwouden, de tiende dag van de tour gingen we naar de woning van onze gids in Kathmandu. We sloten de tour af met een traditioneel bord dalbaht en een kettinkje als cadeau.

Morgen op naar Pokhara en dan richting India, want we moeten verder. We willen tenslotte over land naar Europa en dan moeten we toch doorreizen. Maar we komen vast nog wel eens terug in Nepal. Nog zoveel te zien en zoveel te lopen...

Tot de volgende keer!

Groetjes,
Luuk en Afke